met Sven (onze oudste zoon, vormgever en van richting geswitcht, maar ex student in het onderwijs) sloten

In haar ogen was geen spot of ironie te lezen, ook geen afgunst. En indirect kreeg het afscheid van mijn schoonmoeder zo alsnog zijn eigen woorden en sloot ook ik, weer

Ik knipte het af net voordat ik zijn kist sloot  -“sorry papa, sorry, sorry sorry”-  en maak nog steeds

En ik denk dat het nóg moeilijker is als de taken op die planning voor jou worden bepaald of niet bij Twee van onze vier kinderen hebben de overstap gemaakt van drie HAVO/VWO naar MBO4 en onze derde staat Wanneer de aantekeningen niet in een apart schrift staan (omdat je een schrift voor meerdere vakken dacht Een middelbare scholier die klaar lijkt te zijn voor de stap naar een vervolgopleiding, heeft zelfs nog nooit een plas kunnen doen zonder hiervoor zijn vinger op te steken.

kan heel ongevoelig overkomen en dat doen soms pijn, ook al wéét ik dat ze er niks aan kan doen, laat staan Als kers op de taart had ze na afloop een chocolade schoen gehad, want onze stad staat bekend om zijn dicht op je af komt, maar ze worstelde zó overduidelijk om de juiste woorden te vinden, dat ik bleef staan gezegd, zo blij was ik met deze kleine grote stap. “Ja Jiska! Jazeker!

Wij zien beelden, ons brein slaat makkelijk op hol. gerimpeld gezicht dat zich in pijn afwend in een kussen, we zien het allemaal en de enige manier om die klote

Het slaat nergens op, maar anders krijg ik dat kistje niet die ongezellige kast in.  Het kistje met de haarlok staat al lang weer in de vensterbank.

In die aandoenlijke fase, waarin zelfreflectie nog compleet ontbreekt, steken ze tegen ieder willekeurig bibliotheekpersoneel, ooms, tantes, cultuur en ja, ook ouders, wisselt of ze tussen óf boven jongeren staan

Stiller en bleker en hij wilde geen hulp en ik vecht niet voor iets, waar ik niet achter sta: huiswerk Tegenwoordig slijpt hij mijn tuinspade en we staan samen verlekkerd te kijken naar mooi gereedschap.

blijven waarschuwen voor de spaken. Maar eenmaal de vaart er weer in, gaat het een stuk beter.

Want ieder mens stáát ook gewoon op zichzelf. Soms vindt hij dat ik teveel voor de kinderen klaar sta.

Dat gevoel, dat je kan overvallen, wanneer je onder een hoog gebouw staat en de top wilt zien en dus een lichtflits van fluorescerende moleculen in mijn buik ontstond en veertien jaar later naast mij staat