Zoals jullie misschien al wel weten is mijn kinderboekenserie Ferm (voor gevoelige kinderen met een sterke Los van wat de workshops en voorleessessies die ik zelf verzorg, werk ik graag samen met Annemieke Boom

vloerkleedje, waarop eerder stramme voeten beschermd werden tegen koud zeil, een kapotte lampenkap, Ik weet dat hij dit even moeilijk vind als ik. Wij zien beelden, ons brein slaat makkelijk op hol. Ik wil weg hier, weg uit deze auto.  We komen aan bij de milieustraat en mijn man en ik werken het afval snel en efficiënt weg. Maar ik kan wel doorgaan.

zijn, dat ze ”willen”, en daarom kloppen we aan bij de middelbare school.  gemotiveerd zijn, dat ze “wíllen”, en daarom kloppen we aan bij de basisschool.  , dat ze “wíllen” en daarom kijken we naar onze kleuters.  Hoe wij dat als volwassenen dan toch zo in de kiem weten te smoren, is me een raadsel. daarvoor ook weer wat meer leggen waar hij hoort te liggen.

We konden amper bij ons gevoel, want de laatste weken waren een achtbaan geweest. Mijn moeder lachte me niet uit en wuifde het niet weg. “Dan graaf je haar toch op?” , zei ze… “Dan weet je het.” Wat moesten ze schrijven, wanneer er zo weinig te zeggen viel?  Dat wist ik al wel, maar nu wist ik het zeker.

“Ik wilde je niet storen…. Zomaar weer weg gaan, wilde ik dus niet en daarom kroop ik toch maar even naast haar. Maar zelfs nu -ondanks je vader, waarvan ik hou en ondanks jullie vier, waar ik dol op ben- voel ook “Het gaat wel weer… ik had ook gewoon een rotdag.” Ik zal mijn neus niet meer langs hun warme wang kunnen halen en hun kamers zullen leeg zijn.

Ik weet niet waarom het dicht zat. moet wel iets met biologie zijn of met hormonen, of misschien zelfs wel met mijn leeftijd en eitjes Als de droom klaar is, word ik meestal wakker en is het ochtend en de baby weg. Waarop mijn tranen vloeien, zoals ze dat kunnen doen, wanneer je je veilig voelt. Een nieuwe baby komt er niet, waarschijnlijk. Ratio wint het, vooralsnog,  van gevoel.

Ik weet dat het hem weinig doet, want hij heeft zijn pijlen alweer op een ander doel gericht. Óók wanneer de stof niet interessant was. Philips II stuurt de hertog van Alva naar Nederland en de watergeuzen jagen de Spanjaarden weg bij Den “Ik wil buiten zijn, mam… dit is waar ik blij van word, dit is wat ik wil.” “Dan gaan we dit doen.” willen? 

Je bent zo kloppend, de natuur is zo kloppend, waarom kan het niet altijd zo zijn, waarom kan de héle wereld niet zo zijn? We liepen terug, door het rulle zand naar de bosrand, maar haar woorden lieten me niet los, omdat ik Soms volgt er dan een golf van duizeligheid, waardoor we wegkijken en het juist níet meer kunnen overzien en dan weer zachtjes neerzet.

“Welk vak heb je gemist?” “Wiskunde, maar Van Kempen weet er van, alleen ik moest van Meeuwese even hier…” “Niet zo brutaal! Ik wist helemaal niet dat ze brutaal is. Zij wist dat ook niet.  En waar praat je dán over met volwassenen? Vraag je naar hun werk? Hoe hun dag was? wel achter. 

Al weken loeit het ongenadig en verschroeit het wat ik zou willen, maar wat niet is. Wederom kreeg ik een zoon die stil werd. Stiller en bleker en hij wilde geen hulp en ik vecht niet voor iets, waar ik niet achter sta: huiswerk Hij weigert. “Wat zijn de jongeren van tegenwoordig toch weinig ambitieus”, zucht de leerkracht.  Hij hoeft maar in mijn buurt te zijn en ik weet het weer. Zijn handen zijn goud.

dan dat het zo wás. Toen ik eenentwintig was, kwam ze de helft van de week bij ons wonen en mijn zorg voor haar veranderde Maar nu…  Op de dagbesteding waar ze twee dagen per week naar toe gaat, maakt ze schilderijen en een Ongeoefend was ze, in hetgeen wat ze wilde gaan doen… Ze wilde me de chocolade schoen aanbieden. Maar werkelijk waar: al had ze met een stronk broccoli gestaan, dan had ik nog “JA!”

Vaart “Voetjes wijd, Jis! Voetjes wijd!’ Mijn zus zat te schateren achterop mijn bagagedrager. Het zal er ook wel vreemd uit hebben gezien; twee volwassen vrouwen samen op de fiets, waarbij eentje Eenmaal thuis stortte ik me op allerhande zaken, ik liep achter én wilde vooruit werken, wat een onhandige De week is vol. blijven waarschuwen voor de spaken.