schelden van Ferm met zijn "aardappelappelflap" ook meestal wel de aandacht ;-) De enthousiaste eerlijke deelname Leuk weetje: Sven is de ontwerper van de oorsponkelijke Ferm en de illustrator van deel 3! Al met al was het was heerlijk; ik hou gewoon echt heel veel van de oprechtheid en de directe feedback

De dominantie van de vuilniszakken, vol met todden die ooit een mens verwarmden, het achteloos weggegooide Ineens doet mijn rug pijn, ik herken de felle scheut in mijn onderrug. Ik zie de berichtjes van onze dochters. Maar ik kan wel doorgaan. Ik kan doorgaan tot ook mijn dochters mijn versleten voetenmatje naar de stort zullen brengen, en dat

Ik denk niet dat jongeren niet kunnen plannen; het is geen raketwetenschap. Ik denk wel dat het moeilijk is om je aan een planning te hóuden. En ik denk dat het nóg moeilijker is als de taken op die planning voor jou worden bepaald of niet bij Twee van onze vier kinderen hebben de overstap gemaakt van drie HAVO/VWO naar MBO4 en onze derde staat op het punt om dezelfde route te volgen. 

Het daaropvolgende ochtendritueel -doorgaans rumoerig- verliep onnatuurlijk stil. Kort daarna overleed ze. mensen niet echt dood waren, maar schíjndood en nu ben ik steeds bang dat dat met dieren ook kan. en hoe je dat deed. Al snel stuitte ik op de doos.

Don't wanna be… Aááállll  byyyyyy myyyyysélf.” Ik schoot overeind. Was mijn dochter zachtjes aan het zingen? Zo verdrietig? Om één uur ’s nachts? Ik glipte uit bed en opende voorzichtig haar deur. Dat deed ik vroeger zo vaak… en soms nog wel eens.” “Echt?” te zingen en het leven te duiden.

Ik weet niet waarom het dicht zat. Ik denk tenminste dat het mijn lijf is, want als ik met mijn verstand aan een baby denk, gaan alle stoplichten Ik ben een vrouw en een moeder, ik zorg en ik troost, maar dragen en voeden, dat doe ik niet meer.   Dus nu schrijf ik weer, want schrijven is delen en delen kan alleen als het van jezelf mag. Dan durf ik die deksel helemáál niet meer te openen, uit angst dat er per ongeluk iets uit glipt.

Onze oudste krijgt zijn diploma. Ik weet dat het hem weinig doet, want hij heeft zijn pijlen alweer op een ander doel gericht. Het doorzetten. De discipline.  Rende ik daar zelf niet ooit, zo hárd mogelijk, van weg?  D.I.P.L.O.M.A.  Het staat er echt. Het is avond. Ik loop de kamer van mijn dochter binnen. Het minimale deed hij en ik voorzag problemen in de derde.

Een diffuus licht verspreidde zich over het losse, witte zand en ik dacht na over de opmerking van mijn dochter. Dat gevoel is het, maar dan met vlaktes, donkere ruimtes, grote stiltes en bijzonder mooie dingen, zoals Maar wat als je dezelfde ervaring kunt voelen, zónder angst? en daarna weer op mijn voeten beland, voelt het ineens zó logisch.

“Oh… eh… nou, van mevrouw Meeuwese moest ik dus…” Bovenstaand brutaal kind is mijn dochter. En waar praat je dán over met volwassenen? Vraag je naar hun werk? Hoe hun dag was? Daarom vertel ik ze dat de puberteit niet echt bestaat. nou ja, púbers zijn… Ze deinzen er niet voor terug om dingen te zeggen als: “Koppen dicht”, of wantrouwen Maar de volwassene die mijn dochter die dag corrigeerde, wist niet dat zij de les gemist had, omdat ze

, denk ik.  “JA! Ik zou dat potverdikke zijn, maar…. ik zou dat ook niet zijn. , vraag ik en mijn stem doet zich dapperder voor, dan dat ik me voel. een mbo opleiding om dat, wat het vuur in hem doet branden, te volgen. Het vuur voor onderwijs, natuur en kinderen brandt nog iedere dag in mij en het spiegelt dagelijks, maar “Ja dochter. JA! Ik zou een goede leerkracht zijn.

“Ik denk dat er altijd voldoende liefde is mama, ik denk alleen dat mensen zichzélf vaak tegenhouden… ”  Ooit zei een van onze zoons dit en ik denk dat het klopt. Maar nu…  Op de dagbesteding waar ze twee dagen per week naar toe gaat, maakt ze schilderijen en een Maar goed, ze bleef me dus recht aankijken en bracht haar gezicht dicht bij de mijne, tot op zo’n dertig Dat doe ik dan zelf.

Weemoedig denk ik af en toe terug aan de heerlijke bubbel van hun zevende tot hun twaalfde jaar. Maar toch, iedere keer als ik eraan denk dat het nog maar een paar jaar duurt, voordat ze uit zullen Opgegroeid met drie broers pakte ik vroeger iedere kans om mijn krachten te meten aan en zelfs nu ik 42 ben, dreig ik nog graag met het “in de vijver gooien” van mijn jongste broer.  Maar mijn zus heeft dezelfde broers en zussen en heeft ze toch niet nodig om zich weer jong te voelen