probleem en worden jongeren eindelijk, na al die jaren, eigenaar van hun eigen ontwikkeling. Wat als deze scholier zich eerder verantwoordelijk zou voelen voor zijn eigen ontwikkeling? Zou hij school dan anders ervaren? Middelbare scholieren lijken niet te kunnen plannen, maar eigenlijk willen we dat ze écht intrinsiek Kinderen lijken niet te kunnen plannen, maar eigenlijk willen we dat ze écht intrinsiek gemotiveerd zijn

Twee dagen na de uitvaart belde ik mijn eigen moeder. Haar leven lengen, gaf enkel nog licht aan míjn dagen, niet aan de hare. Ze had mooi aangekleed in haar kist gelegen, ik had haar sjiekste kleren bij elkaar gezocht. Ze lag er nog net zo vredig bij als dat ik haar de dag ervoor had begraven, alsof ze sliep. Ik streelde haar even en vond de rust die ik eerder niet had.

Op school doen ze altijd zo stom, als meisjes te emo zijn.”  Maar zo af en toe even lekker meegaan in een emo-bui, is heerlijk hoor. “Echt?” Zelfs jij en je zus zijn niet één persoon, en jullie zijn een eeneiige tweeling, kun je nagaan. Want, ook ik, zal ooit toch écht “ all by myself ” zijn.

Babydromen Ik kon even niet schrijven. dus het moet wel iets met biologie zijn of met hormonen, of misschien zelfs wel met mijn leeftijd en eitjes En ineens komt alles eruit: mijn dromen, de baby die vervliegt, mijn lege buik, mijn verlangen, mijn

Maar hij is mijn zoon, mijn oudste en mijn eerste en mij doet het wél veel.  Het staat er echt. Het is avond. Ik loop de kamer van mijn dochter binnen. Écht leren!  Zo zinloos zijn de woorden van ervaring, als het de ervaring van een ander is. Zal hij dit echt gaan doen en wordt het dan leuk of zwaar?

Jungle “Ik kom me even melden, want ik heb een uur gemist…” “Welk vak heb je gemist?” “Wat?” “Oh… eh… nou, van mevrouw Meeuwese moest ik dus…” Bovenstaand brutaal kind is mijn dochter. Daarom vertel ik ze dat de puberteit niet echt bestaat. Dat geeft niet, het leven ís nou eenmaal een jungle.  Ze weet eigenlijk niks.

Echt een héle vreemde, maar ook een hele goede, er is níks wat jij niet uit kunt leggen.” Maar laat dat nou net het eerste zijn, wat je in het onderwijs inlevert: je autonomie. Het vertrouwen in mijn kinderen en in het leven wordt af en toe flink door elkaar geschud. In hoeverre geven wij onze jongeren een eerlijke keuze, vrij van status, beloning of oordeel? Laat de keuze eerlijk zijn.

Maar eigenlijk klopt dat niet. Wie met aandacht kijkt, vóélt meer. Maar wat als je dezelfde ervaring kunt voelen, zónder angst? Dan is het ergens wel fijn… dan voelt het als een golf die je overspoelt, maar ook een beetje optilt Als je dát soort golven laat komen, ebben ze vanzelf weer weg en wat dan achterblijft, is rust. paar eenzame bomen, die eigenwijs stand hielden in het droge landschap.

Muurtje “Tirza… ehh… LÚST??” Verrast keek ik mijn zus aan, eenenvijftig jaar is ze. lachen, maar voor de rest leefden we een beetje langs elkaar heen. Enkel dat was al raar om te zien, want mijn zus twijfelt zelden. Eindelijk had ze de woorden gevonden… “Tirza….ehh… LÚST??” het is er eigenlijk altijd en weet je wat? “Tirza… LÚST!”

Het zal er ook wel vreemd uit hebben gezien; twee volwassen vrouwen samen op de fiets, waarbij eentje Ze bromde een zelfvoldane bevestiging; als mijn zus ergens trots op is, dan is het wel op het zijn van Eenmaal thuis stortte ik me op allerhande zaken, ik liep achter én wilde vooruit werken, wat een onhandige combinatie is en ik was eigenlijk al dagen moe. Maar eenmaal de vaart er weer in, gaat het een stuk beter.

Maar goed, soms zit er iets anders onder zijn gemopper, dan is hij eigenlijk somber en dat heb ik niet We hebben later nog heel wat keren de avondvierdaagse met onze eigen kinderen gelopen. die je deze week ervaart, omdat je vroeger moet koken dan normaal, ze zullen het waarderen. De snelle rit naar de supermarkt voor extra pakjes sap en wat fruit of snoep, ze zullen het herinneren Meer is eigenlijk niet nodig.

Dat was even spannend, in zo'n grote hal, maar ook fijn! Nieuw leven is natuurlijk per definite iets moois en wat is er dan fijner dan je eigen ervaringen delen