Lentezoet, de tweede bundel Een stevig, hardcover kwaliteitsboek, met daarin 50 herkenbare en ontroerende

uiteenlopende thema’s zoals broertjes en zusjes, evenwicht, geboorte, bedtijd, genieten, eten, ziek, seizoenen , loslaten, geluk, ruzie, school, tv, verdriet, wedstrijd, enz. publieksprijs bij de ECI Debutantenschrijfwedstrijd, een initiatief van NRC Handelsblad, Editio, CPNB en SLAA

Zoals jullie misschien al wel weten is mijn kinderboekenserie Ferm (voor gevoelige kinderen met een sterke wil) overgenomen door Uitgeverij Scrivo. Nog steeds verovert dit creatieve, driftige, enthousiaste jongetje het hart van menig kind! Los van wat de workshops en voorleessessies die ik zelf verzorg, werk ik graag samen met Annemieke Boom De kostuums worden genaaid, het script geschreven en ook Ferms' stoere Elviskuif zal niet ontbreken ;

Om ze dan even tot nadenken te stellen door eenvoudige vragen te stellen, levert mooie gesprekken op! Samen met Sven (onze oudste zoon, vormgever en van richting geswitcht, maar ex student in het onderwijs ) sloten we af met een tekensessie waarbij iedereen ijverig aan de slag ging. Leuk weetje: Sven is de ontwerper van de oorsponkelijke Ferm en de illustrator van deel 3! Is dit iets voor jouw school/ klas/ school van je kinderen?

Maar steeds waren de ritjes gekoppeld aan iets vreugdevols, aan opbouw, nooit symboliseerden ze een leven Samen met mijn oudste zoon, sleep ik een oude matras naar mijn auto. Trots en glanzend zijn hun selfies. Ze sturen me een foto van een bord. De aardbei is een sieraad op zichzelf.

Plannen Studenten kunnen niet plannen, klaagt de vervolgopleiding, en dus moeten middelbare scholen daar Middelbare scholieren kunnen niet plannen, klaagt de middelbare school, en dus moeten de basisscholen Wanneer de aantekeningen niet in een apart schrift staan (omdat je een schrift voor meerdere vakken dacht Soms komen beide groepen weer samen, en het verschil tussen Havisten en MBO’ers die samen op een HBO Bij de scholier zelf.

Stil keek ik naar het gezicht van mijn schoonmoeder en dacht terug aan haar opmerking over lieve kinderen “Het spijt me, dacht ik, het spijt me zo dat je het niet wilde zien… de liefde...want die was er wel. Al snel stuitte ik op de doos. De kinderen hadden ook iets op het deksel van de kist van mijn schoonmoeder mogen schrijven, maar dat lief kinderhandschrift, om warme vachten en afgekoelde relaties, om schuld en berusting, om spijt en

Babydromen Ik kon even niet schrijven. Soms lukt het niet, want ik schrijf op gevoel en soms zit mijn gevoel potdicht. knijpt mijn strot dicht en ik schrijf niet meer. Dus nu schrijf ik weer, want schrijven is delen en delen kan alleen als het van jezelf mag. Maar schrijven zal ik.

En nu hangen ze een sjerp om zijn nek en krijgt hij een papier, waarop staat dat hij iets kan. Maar het is al laat en ze stopt maar niet met studeren. Snel, snel, schoenen aan, want onze middelste zoon heeft een intake gesprek op een groen MBO. Dagelijks fietst hij naar ons landje en hij spit en plant en plukt en zijn gezicht straalt. Hij stuurt me appjes over composthopen en paardenmest en hij smeert boterhammen om mee te nemen.

“Wat zegt Ú” “Oh sorry, wat zegt ú?” “Welk vak heb je gemist?” De omgang met volwassenen is zo simpel als ze klein zijn. slachtoffer lange monologen over Minecraft af. Daar hebben ze wel wat anders aan hun hoofd, dan checken of een snavelbekkie een leuke selfie oplevert Ze wist niet dat mijn dochter mij gebeld had, vanuit de wc op school en dat ik op mijn scherm een huilend

Ik ben blij dat ze de stof snapt. Stiller en bleker en hij wilde geen hulp en ik vecht niet voor iets, waar ik niet achter sta: huiswerk Dat versterkt soms mijn twijfel. Zijn ogen stralen. Tegenwoordig slijpt hij mijn tuinspade en we staan samen verlekkerd te kijken naar mooi gereedschap.

en de zon die laag en goudkleurig door de lichte sluierbewolking scheen. Het ís stil en ruim.”  “En als iets veel is, stijgt het soms naar je hoofd”. En soms gaat dat gevoel gepaard met vrees. … Het is zó stil en ruim hier…-