Ik kon even niet schrijven. Soms lukt het niet, want ik schrijf op gevoel en soms zit mijn gevoel potdicht. Ik weet niet waarom het dicht zat. Misschien omdat ik verdriet had, maar meestal als ik verdriet heb, schrijf ik juíst een tekst of een versje, dus dat is het waarschijnlijk niet...
Lees verder
Ik vroeg de kinderen zich klaar te maken. Het daaropvolgende ochtendritueel -doorgaans rumoerig- verliep onnatuurlijk stil. Vandaag zouden we afscheid nemen van oma, de moeder van mijn man. We konden amper bij ons gevoel, want de laatste weken waren een achtbaan geweest...
Lees verder
Uitgerekend vandaag lijkt er geen filter te zijn tussen mij en de wereld. Al het afval, bijeen verzameld op de de kleine betegelde plaats, is oorverdovend hard aanwezig. De dominantie van de vuilniszakken, vol met todden die ooit een mens verwarmden, het achteloos weggegooide vloerkleedje, waarop eerder stramme voeten beschermd werden tegen koud zeil, een kapotte lampenkap, het afgebroken kledinghangertje...
Lees verder
